Stel je voor dat je een vacature hebt voor een verkoper waarvan je wilt dat die (dit keer wel) targets realiseert of overtreft en dus je producten en diensten succesvol aan de man/vrouw* brengt. Wat doe je dan? Nou, in de regel is dit het proces wat de meerderheid geheel of gedeeltelijk doorloopt:
1) Je prijst je eigen tent aan als potentiële unicorn want je bent een o, zo vette scale-up met een o, zo coole teamvibe in een o, zo hippe kantoorunit. 2) Je bedenkt specifieke voorwaarden, zoals sterke gesprekspartner met goeie communicatieve vaardigheden, hbo-niveau en geen 9-tot-5-mentaliteit. 3) Je biedt een hippe lease toet-toet, een te laag marktconform salaris, trendy tripjes en uitstekende secundaire arbeidsvoorwaarden. 4) Je schakelt op basis van no cure, no pay meerdere recruiters in want “dat houdt ze scherp”. Je realiseert je echter niet dat de beste kandidaten bij de best betalende klanten worden voorgesorteerd. 5) Je wacht heel rustig af tot er een riedel curricula vitae in je inbox belandt en wijst af op iets volstrekt willekeurigs wat je er niet aan zint. 6) Je doet heel selectief naar de recruiter, gaat niet met jan en alleman/vrouw* in gesprek, je bent echt retedruk want belangrijk, bla, bla, bla. 7) Je nodigt er na een behoorlijke vertraging (alsof ze rijen dik voor de deur staan) dan toch maar eentje uit voor een nadere kennismaking en bereid een straffe ondervraging voor. Not, je doet ’t op ervaring. Kuch. 8) Je doet een stuk of wat interviews en zaagt vooral goed door op sterke en ta-dah, zwakke punten en wil weten of ze een netwerk meenemen. Zucht. 9) Je zet de kandidaat in de laatste ronde bij de eindbaas aan tafel, want falen doe je nooit alleen a.k.a. je wilt een politieke buy-in. 10) Je biedt de minst slechte beste kandidaat een contract aan voor bepaalde tijd omdat je wel wat van ‘m/’r* zou kopen. Met een goed dichtgetimmerd concurrentiebeding, natuurlijk. 11) Je hebt een flexibel onboarding traject. Je kijkt in de praktijk wel wat er nodig is; niet veel want je hebt de topper geselecteerd op self-starter en zelfstandig kunnen werken. 12) De topper blijkt – in ieder geval bij jou – geen topper en het contract wordt niet verlengd. 13) Je doet huilie huilie, slaakt wat ach en wee’s, fakkelt wat omstanders af en bedenkt (en roept met een reden) dat goeie verkopers schaars zijn. Je trekt lering uit wat er niet goed was aan de kandidaat. Aan jou lag ‘t niet. 14) Je legt de verantwoordelijkheid bij de recruiter en hebt van tevoren al bedongen dat-ie voor nada noppes niks-nie een nieuwe, dit keer betere, kandidaat moet leveren. En snel! 15) Je rijdt op vrijdagmiddag na een veel te drukke week (aan je inzet ligt het niet) met een akkoord op je keihard onderhandelde kwartaalbonus in je veel te grote leaselimousine naar moeders de vrouw/vaders de man*.
Ik ben benieuwd hoeveel rode pennenstreken je hierboven weet te zetten in de uitvoering van jouw recruitment proces. Wel eerlijk zijn, hè? Het enige wat je als sales- of eindbaas te doen staat, is dit proces vervolmaken en je hebt een leven als een luis op een zeer hoofd. Uitspraak van wijlen m’n moeder. Maar ja, dat doe je misschien al. Of zo je wilt als god in Frankrijk. Dan praten we nergens over. Waarom zou je iets beter maken als ’t niet echt nodig is? Met een vijfeneenhalf ga je ook over.
Volgens onderzoek van Hinge Research Institute is er een cultuurcrisis bij bedrijven. Een derde van de respondenten is ontevreden over de bedrijfscultuur en 43% zit, zoals dat heet, on-the-fence. 94% respectievelijk 51% zoekt actief naar een nieuwe omgeving. Driekwart van het totaal loopt met de ziel onder de arm. Opmerkelijk dat er geen respondent actief zoekt die okay is met de cultuur. Dus als goeie mensen weglopen, heb je ’t als baas toch echt helemaal zelf voor elkaar gebokst.
Hoe je het dan wel zou kunnen doen? Dat zou je uit bovenstaande illustratieve 15 punten moeten kunnen extraheren. Geïnteresseerd in meer duiding en benieuwd hoe je woest aantrekkelijk wordt voor sales pro’s en –talent? Weten wat het oplevert? In energie, bijdrage en winst voor alle partijen? Op 7 juli zijn er nog een aantal plekken beschikbaar bij het 7 Levels of Sales Recruitment webinar.
De foto in de header heeft niets te maken met het onderwerp. Het is een voor Will Smith gebouwd motorhome, genaamd The Heat. Veel praktischer dan een eigen vliegmachine. En voor $2,5 miljoen staat-ie parmantig op jouw naam. Da’s te doen, toch? Reken maar mee: als je €25 miljoen toevoegt aan het resultaat van een ander en je bedingt 10%, ben je er al. Je zet ‘m vervolgens op de zaak of beter gezegd, ’t is de zaak. Want werken en wonen doen we altijd en overal. Alle onderhoud voor belasting. Als de prijs van brandstof de spuigaten uitkomt, zet je ‘m gewoon stil. Ik heb genoten van het verhaal van de bouwer Anderson Mobile Estates: “Trust Your Dreams To a Company Following Theirs”. Ik hou ervan als iemand zijn/haar* passie echt helemaal uitleeft. Alles is mogelijk. Daarnaast hebben ze, net als Royal Dutch Sales, een kroon met ballen boven hun naam. Dat schept een band.
* Doorhalen wat niet van toepassing is.